Darmowy program antyplagiatowy

Józef Wieczorek Darmowy program antyplagiatowy, czyli karanie plagiatofilii i nagradzanie plagiatofobii   Plaga plagiatów zalewa nasz kraj. Plagiatują studenci, plagiatują już uczniowie sposobiąc się do osiągania sukcesów w dorosłym życiu, gdzie plagiaty są na porządku dziennym, a może i nocnym. Aby łatwiej odszukać plagiaty zawieszone w cyberprzestrzeni lub zarejestrowane na nosnikach elektronicznych opracowano specjalne programy plagiatowe. To działanie pożyteczne, ale czy wystarczające do zwalczenia zjawiska ? do prowadzenia kuracji odwykowej ? do wyciągania z uzależnienia od przypisywania sobie tego co inni zrobili ? Ja w to wątpię.  Stulecia doświadczeń kulinarnych wskazują, że ryba psuje się od głowy. Nie inaczej jest w kuchni akademickiej. Jeśli odetnie się ogon, to i tak to nie zapobiegnie gniciu głowy. Nie ma rady, trzeba opracować taki program, aby głowa się nie psuła. W obecnym systemie akademickim niestety głowy są bardzo podatne na psucie, a jeden plagiat popełniony bezkarnie przez autorytet – głowę systemu, generuje tysiące plagiatów ‚tułowiowych’ i ‚ogonowych’.  I co z tego, że je wykryjemy, gdy wykrywający z systemu są wykluczani a popełniający plagiaty – nie. Rzadko bywa inaczej. Problem plagiatów nie jest mi obcy. Zetknąłem się z nimi jeszcze w czasach studiów i stykam się do dnia dzisiejszego. Czytałem, że tworzy się programy antyplagiatowe, postanowiłem i ja spróbować. Opracowanie programu zostało zainspirowane małym plagiatem ze strony krzewicieli dobrych obyczajów w nauce, za co autor chciałby im wyrazić głęboką wdzięczność. Program jest bardzo prosty, a przy tym darmowy. Nie trzeba być wykwalifikowanym informatykiem aby go używać. Program polega na wyrejestrowaniu z populacji akademickiej osób popełniających plagiaty a zarejestrowaniu osób potrafiących plagiaty wykrywać.Dotychczasowe programy tych opcji nie przewidują, stąd są tak mało skuteczne. Program zapewni podniesienie standardów uprawiania nauki bez zwiększenia kosztów księgowanych po stronie wydatków na naukę, a nawet gwarantuje spore oszczędności, bo np. działających na szkodę nauki plagiatofilów jest znacznie więcej niż plagiatofobów. Jest jeden problem, bo niestety, czego jak czego, ale fobii nie tolerujemy w naszym życiu akademickim. Trzeba jednak zmienić opcję – preferujmy fobie, szczególnie plagiatofobię. Autor programu rezygnuje z tantiemów za jego używanie, sugeruje jednakże przekazywanie darów wdzięczności na rzecz NFA – www.nfa.pl gdzie zamierza otworzyć tablice rejestracyjne (osób wyrejestrowanych z systemu za plagiatofilię i osób zarejestrowanych w wyniku stwierdzenia plagiatofobii). Gwarancje: program posiada gwarancję dożywotnią, przy stosowaniu programu zgodnie z zaleceniem. Wszelkie usterki należy zgłaszać natychmiast do autora programu.   Józef Wieczorek P.S. Dokumentacja inspiracji: —– Original Message —– From: J. Wieczorek  To: Fundacja Rektorów Polskich  Sent: Thursday, March 20, 2008 9:50 AM Subject: program antyplagiatowy Szanowny Pan Prezes Prof. dr hab. Jerzy Woźnicki Fundacja Rektorów Polskich ul. Górnośląska 14 00-432 Warszawa Szanowny Panie Prezesie, Niniejszym informuje, że książeczka: Józef Wieczorek DROGI I BEZDROŻA NAUKI W POLSCE. – Analiza zasadności wprowadzenia w Polsce zaleceń Europejskiej Karty Naukowca i Kodeksu postępowania przy rekrutacji naukowców jest do pobrania ze strony NFAhttp://www.nfa.pl/skany/drogi.pdf Ponadto jest rozsyłana zainteresowanym. w formie wydrukowanej. Jednocześnie informuję, że w książecce na str. 61 jest akapit całkowicie tożsamy z akapitem ze str. 100 opracowania „Mobilność Naukowców w Polsce” –Raport opracowany przez Zespół Interdyscyplinarny do spraw mobilności i karier naukowych. listopad. 2007 Zespół Interdyscyplinarny do Spraw Mobilności i Karier Naukowych w składzie: Przewodniczący Zespołu – Jerzy Woźnicki…… Nie jest to jednak plagiat z mojej strony, gdyż wcześniej fragmenty książeczki w opracowaniu były umieszczane w internecie na stronie www.nfa.pl i tak ten akapit można znaleźć w tekście : Józef Wieczorek  Konieczność regulacji prawnych stymulujących mobilność naukowców  (wersja wstępna, uzupełniana, ostatnie zmiany 18.06.2007) http://www.nfa.alfadent.pl/articles.php?id=406 W Polsce nie ma przeciwskazań dla mobilności, ale nie jest ona popularna, czy nawet dobrze widziana. Za wzorcową uważa się karierę – od studenta do rektora na tej samej uczelni. Zwykle nadzwyczaj pozytywnie podkreśla się permanentny związek z uczelnią przy wyborach na stanowiska uczelniane -szczególnie rektorskie. Ktoś kto od studenta spędził wiele lat na tej samej uczelni ma większe szanse i zwykle podkreśla, że dzięki temu zna najlepiej problemy uczelni, od kontrkandydata, który uczelnie w swoim życiu zmieniał. ———————- Natomiast opracowanie „Mobilność Naukowców w Polsce” Raport opracowany przez Zespół Interdyscyplinarny do spraw mobilności i karier naukowych. listopad. 2007 Zespół Interdyscyplinarny do Spraw Mobilności i Karier Naukowych w składzie: Przewodniczący Zespołu – Jerzy Woźnicki Członkowie Zespołu: Aleksander Anikowski Wiesław Andrzej Kamiński Zofia Kędzior Marcin Łuszczyński Waldemar Łazuga Jarosław Mizera Mateusz Molasy Tomasz Perkowski Andrzej Sitarz Anna Wiśniewska Małgorzata Witko Sekretarz Zespołu – Magdalena Maciejewska w którym na s. 100 czytamy ” W Polsce nie ma przeciwwskazań dla mobilności, ale nie jest ona popularna, czy nawet dobrze widziana. Za wzorcową uważa się karierę – od studenta do profesora na tej samej uczelni. Zwykle pozytywnie podkreśla się permanentny związek z uczelnią przy wyborach na stanowiska uczelniane. Ktoś, kto od studenta spędził wiele lat w tej samej instytucji, ma większe szanse i zwykle podkreśla, że dzięki temu zna najlepiej jej problemy.” jest późniejsze, ale o dziwo nie zawiera powołania na mój tekst. Ja mimo wszystko powołuję się na tekst „Mobilność Naukowców w Polsce” zawierający sporo podobnych do moich spostrzeżeń i zaleceń, co mnie cieszy.  Szkoda jednak, że dobre obyczaje nie są jednak przestrzegane przez gremia głoszące konieczność ich przestrzegania. Poświęcam temu jeden rozdział w mojej książecce i zachęcam do przeczytania oraz do niezbędnych zmian w stosowaniu dobrych obyczajów. Chciałbym jednocześnie wykazać, że problem z eliminowaniem plagiatów jest dość prosty. Wystarczy aby w uczelniach zatrudniano tych, którzy potrafią je wyłapywać i eliminować, a nie tych którzy je generują.Byłby to najlepszy i najtańszy program antyplagiatowy. Niestety takie rozwiązanie, mimo że oszczędne finansowo, nie może jakoś znaleźć uznania wśród decydentów nauki. Może chodzi tu o konflikt interesów ? Z nadzieją na zmiany Józef Wieczorek Fundacja Niezależne Forum Akademickie http://www.nfa.pl  nr KRS 0000243627 Regon: 120131864 NIP 677 225 84 28 30-069 Kraków, ul.Smoluchowskiego 4/1 Prezes: Józef Wieczorek jozef.wieczorek@interia.pl tel. 609 659 124 ================ Sprawy Nauki Wydanie: 2008 /3 Darmowy program antyplagiatowy (czyli karanie plagiatofilii i nagradzanie plagiatofobii) Autor: jw 2008-04-05 http://www.sprawynauki.edu.pl/?section=article&art_id=2726

 

 

http://www.nfa.alfadent.pl/articles.php?id=493

2008-04-01